Voorzitten in complexiteit: lessons learned
Dijsselbloem mag tot 2017 voorzitter blijven van de Eurogroep! Gisterenavond is dat bepaald. De Eurogroep is het overleg van 19 Europese Ministers van Financiën van de Eurozone. Hij werd geprezen om zijn effectieve manier van voorzitten in een toch wel erg belangrijk en complex gremium van de Europese Gemeenschap. Wat laat Dijsselbloem zien als voorzitter? Wat kunnen wij als gewone drommels daarvan leren?
Vijf lessen:
Les 1: zijn kennis van de dossiers. Kennis blijft macht. Veel weten over de ins & outs, de pros en cons en net iets meer weten dan de ander, daarmee laat hij zijn professionaliteit horen en zien.
Les 2: geduld. Dit overleg besluit op basis van consensus. Er wordt niet gestemd; er is pas een akkoord als iedereen het eens is met het voorstel. Met 19 eigenwijze Ministers aan boord, met een agenda’s, verschillende belangen, is dat geen sinecure. Dit vergt moed, masseren en veel GEDULD!
Les 3: erkenning van gelijkwaardigheid. Dijsselbloem erkent elk land, groot of klein, op zijn eigen waarde. Hij behandelt alle Ministers van de landen gelijk. Vooral de kleinere landen weten dit te waarderen ;).
Les 4: structuur. Dijsselbloem kan de polemiek die – zeker in dit tijdsvak zich heeft meester gemaakt van de Ministers van Financiën – in goede banen leiden. Zijn Spaanse tegenstrever in de race om het voorzitterschap De Guindos werd vooral verweten dit niet te kunnen. Het polderbloed is duidelijk van nutte.
Les 5: spin in het web. Hij gaat in gesprek met de relevante (derde) partijen, bespreekt zaken met de betrokken Ministers buiten het overleg om en schakelt, indien nodig, premiers/collega Ministers op. Als een Europees oliemannetje weet hij de-escalerend, rustig en mild confronterend mensen in positie te brengen.
Hulde aan Dijsselbloem!